Esther van Lieshout

Vroeger wilde ik egyptoloog worden, later fotograaf, maar het allerliefste werd ik filmregisseur. Ik verzon hele verhalen die ik dan op mijn zoldertje naspeelde met als tegenspelers de helden aan mijn muur. De verhalen ook op te schrijven kwam niet bij me op. Ik had zo’n grenzeloze fantasie dat ik alles tot in de kleinste details voor me zag. Ik was (en ben nog steeds!) een ongelooflijke dromer. Iedere week ging ik naar de bieb om stapels kunst- en geschiedenisboeken te halen, maar ik las ze niet! Ik keek vooral naar de tekeningen, foto’s en schilderijen en verzon er zelf wel een verhaal bij.

Ik ging naar de kunstacademie om fotografie en film te studeren, maar na vier jaar stopte ik ermee en ging ik schilderen. Ondertussen zocht ik een baan en ik kwam terecht op een jeugdbibliotheek, waar ik mijn passie voor jeugdboeken ontdekte. En toen leek alles in elkaar te vallen. Ik kwam op het lumineuze idee om een boek te schrijven. Dat werd De Dromers van Morfhuis . En zo werd ik uiteindelijk toch nog regisseur van de films in mijn hoofd.

Naast schrijven houd ik ook erg van boeken met bijzondere, rare woorden, van mythologie en ben ik gek op muziek en films, vooral uit de jaren ’30 en ’40. Eigenlijk houd ik van alles wat oud is. Ik ben duidelijk in de verkeerde tijd geboren. Mijn laptop valt dan ook totaal uit de toon op een antiek bureau tussen een grote zandloper en een oude inktpot. Naast me hangt een groot prikbord met prenten, tekeningen en schilderijen die me inspireren tijdens het schrijven, en op de achtergrond klinkt – hoe kan het ook anders – altijd filmmuziek!